وی افزود: نکته ای که در شکل گیری این دو امت وجود دارد این است که هر کسی اختیار دارد که امام خودش را آزادانه انتخاب کند. این طور نیست که ما مجبور باشیم که ذیل امامت یک امام خاص باشیم، بلکه در انتخاب امام اختیار داریم.

مدیر حوزه علمیه استان یزد گفت: دو روایت است که مرحوم صدوق از سیدالشهداء نقل کرده اند. در روایت اول که در امالی شیخ صدوق آمده، که وقتی سیدالشهدا از مکه به سمت کوفه می آمدند، در منزل ثَعلَبیه که یکی از منازل میانه راه مکه و کربلاست، کسی آمد از حضرت سوال کرد: «أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل »و در مورد یکی از آیات قرآن سؤال کرد. آیه مد نظر آن شخص آیه «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ »(اسراء/۷۱) بود. خدای متعال در این آیه شریفه می فرماید که قیامت روزی است که هر دسته ای از مردم به همراه امام خودشان صدا زده می شوند. یعنی هر کسی را با امام زمان خودش صدا می زنند؛ پیروان امام صادق با ایشان، شاگردان امام باقر هم با ایشان؛ هر جمعیتی را با امام زمان خودش صدا می زنند. حالا اگر این ها با امامشان راه رفته باشند، با امامشان وارد محشر می شوند و اگر جدا شده باشند، با امام باطل وارد محشر می شوند.

حجت الاسلام والمسلمین شمس عنوان کرد: حضرت بعد از سؤال آن شخص، این آیه شریفه را اینطور معنا کردند و فرمودند، ما در قرآن کریم دو امام داریم؛ «إِمَامٌ دَعَا إِلَی هُدًی فَأَجَابُوهُ إِلَیْهِ»، یک امامی است که دعوت به هدایت کرده و یک قومی هم او را اجابت کرده اند؛ یک عده ای این امام را اجابت کردند و به سمت این هدایتی که او دعوت می کرد، حرکت کردند. دسته دیگر «وَ إِمَامٌ دَعَا إِلَی ضَلَالَةٍ»، امامی که مردم را به ضلالت و سردرگمی و گمراهی دعوت کرده و باز هم «فَأَجَابُوهُ إِلَیْهَا» عده ای او را اجابت کردند و به سمت آن ضلالتی که او دعوت می کرد، حرکت کردند.

وی ادامه داد: بعد فرمود: «هَؤُلَاءِ فِی الْجَنَّةِ وَ هَؤُلَاءِ فِی النَّارِ»، این هایی که به دنبال امام حق رفته اند، داخل بهشت می شوند و آن هایی که به دنبال امام باطل رفته اند، داخل جهنم می شوند. اصلا سیر جهنم و بهشت اینگونه شکل می گیرد؛ برای بهشتی و جهنمی شدن، باید دو امام بیایند، دو دعوت انجام بدهند و دو اجابت هم انجام بشود؛ نتیجه یکی از این اجابت ها بهشت و نتیجه دیگری نار است. پس یک دعوت و اجابت به بهشت ختم می شود و دعوت و اجابت دیگر به جهنم ختم می شود. «إِمَامٌ دَعَا إِلَی هُدًی فَأَجَابُوهُ إِلَیْهِ وَ إِمَامٌ دَعَا إِلَی ضَلَالَةٍ فَأَجَابُوهُ إِلَیْهَا هَؤُلَاءِ فِی الْجَنَّةِ وَ هَؤُلَاءِ فِی النَّارِ».

مدیر حوزه علمیه استان یزد گفت: بعد از این بیانات، حضرت آیه شریفه «فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ»(شوری/۷) را از سوره مبارکه شوری تلاوت فرمودند. یعنی دو فریق و دو گروه از هم جدا هستند؛ راه و مسیر مردم از هم جداست. این جدایی به امام این دو گروه برمی گردد. یعنی چون امامشان دوتاست، دعوتشان هم دوتاست؛ به همین خاطر از هم جدا هستند. سیر یکی از این ها از همین جا در وادی جنت و سیر گروه دیگر از همین دنیا در وادی سعیر و آتش است و در ادامه به آن بهشت و جهنم قیامت می رسد.

حجت الاسلام والمسلمین شمس تصریح کرد: پس درهای بهشت و جهنم از همین دنیا و به وسیله این دو امام گشوده می شود. یک امام به سمت بهشت و امام دیگر به سمت جهنم دعوت می کند. یکی به سمت وادی هدایت و دیگری به سمت وادی ضلالت دعوت می کند و هر دو هم مشتری دارند. این دو گروه از هم جدا هستند و دو فریق را شکل می دهند، حتی اگر ظاهراً با هم در دنیا زندگی کنند، ولی دو فریق جدا هستند. جدایی آدم ها هم با رنگ و پوست و نژاد نیست؛ جدایی آدم ها با امامشان است؛ بستگی دارد که انسان در کدام وادی سیر کند؛ وادی بهشت و هدایت یا وادی جهنم و ضلالت.

وی گفت: آیه شریفه «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ»(حج/۱۹) می فرماید مردم دو گروه اند که با هم مخاصمه دارند. موضوع این مخاصمه هم دنیا و امکانات و منابع و مرز جغرافیایی نیست؛ ببینید قرآن کریم چه صف بندی هایی می کند! می فرماید این جنگ و دعواها اصلاً بر سر قدرت و ثروت و نژاد و این مکتب و آن مکتب نیست؛ طبقه کارگر و طبقه سرمایه دار چه معنایی می دهد؟! دعوای و نزاع اصلی این جاست؛ این جاست که انسان باید موضع خودش را روشن کند. داستان اصلی این است که دو تا امام مختلف وجود دارد و بحث دو دعوت مخالف هم و دو مسیر جدای از هم مطرح می شود. طی این مسیر دو باب به سمت مردم گشوده می شود؛ باب جنت و باب نار. حالا این دو جریانی که با هم مخاصمه دارند و به نزاع می پردازند، محل نزاعشان کجاست؟ یعنی سر چه چیزی با هم دعوا دارند؟ «اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ» این ها در مورد پروردگارشان با هم نزاع دارند.

استاد حوزه علمیه استان یزد بیان کرد: مرحوم صدوق در کتاب خصال نقل کرده اند: که نضر بن مالک به امام حسین علیه السلام عرض کرد «یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ حَدِّثْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ » و از حضرت خواست که همین آیه را برایش معنا کند. «قَالَ نَحْنُ وَ بَنُو أُمَیَّة»، حضرت فرمود منظور این آیه شریفه ما و بنی امیه هستیم؛ ما با هم خصم هستیم و خصممان هم بر سر ملک و قدرت و ثروت نیست؛ پس دعوا سر چیست؟ «اخْتَصَمْنَا فِی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»، دعوای ما بر سر خداست. چه دعوایی؟ «قُلْنَا صَدَقَ اللَّهُ وَ قَالُوا کَذَبَ اللَّهُ» ما می گوییم که خدا راست گفته است و باید راه او را رفت، ولی این ها می گویند که خدا دروغ گفته است.

وی افزود: در جنگ احزاب هم وقتی کار سخت شد و مدینه محاصره شد، منافقین می گفتند: «ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً»(احزاب/۱۲)، یعنی -العیاذ بالله- پیامبر فقط دروغ تحویل ما می دهد! منافقین این را می گفتند. در ماجرای این جنگ وقتی حضرت دستور به کندن خندق دادند، سنگی پیدا شد که کسی نمی توانست آن را بشکند و از سر راه بردارد. لذا خود حضرت آمدند و با سه ضربه این سنگ را خرد کردند و برداشتند. در هر ضربه ای که حضرت می زدند، برقی می جهید و حضرت هم تکبیری می گفتند. به حضرت عرض شد که آقا چرا تکبیر می گویید؟ فرمود در ضربه اول دیدم که روم را فتح کردیم، در ضربه دوم دیدم که ایران را فتح کردیم و در ضربه سوم هم دیدم که تا مرز یمن رفتیم. منافقین در جریان این جنگ می گفتند: «ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً»، پیامبر فقط دروغ تحویل ما می دهد؛ الان در محاصره است و دارد مدینه را از دست می دهد، ولی می گوید ما ایران و روم را گرفته ایم.

حجت الاسلام والمسلمین شمس در ادامه گفت: در مورد مومنین می فرماید: «قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ»(احزاب/۲۲)، این همان چیزی است که خدا و رسول به ما وعده داده بودند؛ این عین وعده خداست. به ما گفته بودند که مسیر خدا سختی دارد و پر از ابتلائات سنگین است و هر چه انسان مومن تر بشود، بلای سنگین تری خواهد داشت تا خالص تر بشود؛ هر چه جلوتر بروید، امتحان شما سخت تر می شود. این امر به این خاطر است که می خواهند منافقین شما را از مومنین شما جدا کنند. این سنت خدای متعال برای تمحیص و خالص کردن بندگان خودش است؛ لذا امتحانات را سخت تر می کند. حالا منافقین می گفتند خدا و رسول دروغ گفته اند و مومنین می گفتند، این همان چیزی است که به ما وعده داده بودند.

نویسنده کتاب تجدید حیات علمی تشیع گفت: ان همان «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ» است. حضرت سیدالشهدا هم فرمودند که ما و بنی امیه هم مصداق این آیه شریفه هستیم؛ آنها می گویند خدا دروغ گفته است و ما می گوییم راست گفته است. بعد حضرت فرمودند این تخاصم تا قیامت هم کشیده می شود. این خیلی نکته عجیبی است. این یعنی مخاصمه حضرت با بنی امیه جمع نمی شود و یک روز و دو روز و ده روز نیست. حضرت فرمود «فَنَحْنُ وَ إِیَّاهُمُ الْخَصْمَانِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»، این دعوا و نزاعی که ما با آن ها داریم و بر سر خداست، تا قیامت برقرار است، مانند همین گفت و گو را شخص دیگری با یکی از صادقین علیهما السلام داشت و حضرت بعد از بیان همین موارد، فرمودند جدم رسول خدا با ابوسفیان جنگیده است، جدم امیرالمومنین با معاویه، جدم سید الشهدا با یزید و فرزندم حضرت بقیه الله با سفیانی می جنگد. پس همیشه این دو جریان هست؛ «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ» همیشه هست.

حجت الاسلام والمسلمین محمد شمس بیان کرد: حالا نتیجه این «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ»، نتیجه این نزاع چیست؟ می فرماید: «فَالَّذینَ کَفَرُوا» آن هایی که کفر می ورزند و منکر خدای متعال هستند، «قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ» لباس هایی از آتش که با اندامشان متناسب است، برایشان تهیه می شود؛ جنس این لباس ها هم از آتش است. این هم صرفاً یک قرارداد نیست و واقعاً آدم خودش پوشش خودش را از جهنم انتخاب می کند. خدای متعال ثمره همان بذری را تحویل تو می دهد که کاشته ای. البته خیلی وقت ها مغفرتش شامل حال ما می شود، ولی یک جایی هم که جای مغفرت نیست، ثمره همان بذر را تحویل شما می دهد. این بذر، بذر خود آدم است و خود آدم این لباس آتشین را برای خودش انتخاب کرده است.

وی افزود: بعد می فرماید: «یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمیمُ»، آن حمیم و آب سوزان را روی سر این ها می ریزیم. در جهنم قطعا همین طور است، ولی ممکن است در دنیا هم همین گونه باشد. در جهنم قطعا این گونه است، ولی در دنیا معلوم نیست. این آبی هم که به سرشان ریخته می شود، از آسمان نیست و از بالای سر خودشان است. بعد می فرماید این آبی که بر روی سر این ها ریخته می شود «یُصْهَرُ بِهِ ما فی بُطُونِهِمْ وَ الْجُلُودُ»(حج/۲۰) همه درون و بیرونشان را ذوب می کند. «وَ لَهُمْ مَقامِعُ مِنْ حَدیدٍ»(حج/۲۱) گرزهایی از آهن برای آنها قرار داده شده است که آن ها را با این گرز ها می کوبند. «کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها مِنْ غَمٍّ أُعیدُوا فیها»(حج/۲۲)، از هر غصه ای که می خواهند خارج بشوند، دوباره بازگردانده می شوند در همان حال. بعد می فرماید: «وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَریقِ»، عذاب جهنم را بچشید.

حجت الاسلام والمسلمین شمس گفت: این آیات جهنم برای کسانی است که مصداق آیه شریفه «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ» هستند؛ آن هایی که با نبی اکرم و امیرالمومنین و ائمه معصومین سر خدای متعال نزاع دارند، جهنمی خواهند شد. ائمه علیهم السلام می گویند که ما می خواهیم راه خدای متعال را در عالم باز کنیم، ولی این ها می گویند العیاذ بالله خدای متعال دروغ گفته است و جلوی این راه را می گیرند و «صدّ عن سبیل» می کنند. مأموریت ائمه در عالم این است که راه خدا را باز کنند و این ها می آیند و این راه را می بندند.

مدیر حوزه علمیه استان یزد تصریح کرد: بعد می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ»(حج/۲۳) خدای متعال آن هایی را که اهل ایمان و عمل صالح اند، وارد بهشت می کند. یعنی این ها همان دسته اولی هستند که در آن نزاع و مخاصمه حضور دارند؛ یعنی همراهان نبی اکرم و سید الشهدا. «الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»، جبهه همراهان سیدالشهدا هستند. بعد می فرماید: «یُحَلَّوْنَ فیها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فیها حَریرٌ»؛ این ها هم فقط یک سری زینت های ظاهری نیستند و باطن دارند. علی ای حال، یک طرف این نزاع، لباس هایی از حریر و زینت های بهشتی و در طرف دیگر جهنم و ماء حمیمی است که پوست و گوشت را می سوزاند. یک طرف وادی غم و اندوهی است که نمی توان از آن خارج شد و این طرف بهشتی است که پر از نعمت است. سرنوشت این دو جبهه این است.

حجت الاسلام والمسلمین شمس عنوان کرد: نکته مهم این است که این سرنوشت، فقط مخصوص عالم آخرت نیست و از همین دنیا همین شروع می شود. آن هایی که مقابل سیدالشهدا می ایستند، واقعاً از همین الان در وادی اندوه اند و از همین الان طعامشان از غسلین است. کسانی که با سیدالشهداء دشمنی دارند، از همین الان آبی که برایشان از بالا می ریزد، ماء حمیم است. پس این طور نیست که این آیات فقط مخصوص عالم آخرت باشد.

وی در پایان افزود: پس این دو بیانی که از سیدالشهدا علیه السلام نقل شد، دارد بیان می کند که دو امامت و دو دعوت داریم و یک نزاع و درگیری بین این دو جریان به وجود می آید که موضوع این نزاع هم بر سر رب و خدای متعال است. نتیجه این تنازع که یک طرف آن «الَّذینَ کَفَرُوا» و طرف دیگرش «الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» هستند هم بیان شد.

انتهای پیام/